सामग्री पर जाएँ

पृष्ठ:आल्हखण्ड.pdf/१९२

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ जाँच लिया गया है।
३१
मलखानका बिवाह। १८७

ढाढ़ी करखा बोलन लागे बिप्रन कीन बेद उचार॥
रणकी मौहरि बाजन लागी रणका होन लाग व्यवहार ९
खर खर खर खर कै रथ दौरे रब्बा चले पवन की चाल॥
मारु मारु करि मौहरि बाजी बाजी हाव हाव करनाल १०
आगे हलका है हाथिन का पाछे चले जायँ असवार॥
पैदल क्षत्री त्यहि पाछे सों हाथम लिये नाँगि तलवार ११
सुनि सुनि चौबे तहँ डङ्का की बोला तुरत बनाफरराय॥
चढ़िकै आवत गजराजा है मानो कही शूर समुदाय १२
सुनिकै बातैं बघऊदन की सँभले सबै शूर सरदार॥
घड़ी न बीती ना दिन गुजरा फौजै सबै भईं तय्यार १३
दोऊ ओरते तोपैं छूटीं मानो प्रलय मेघ घहरान॥
मारत मारत फिरि तोपन के संगम भये समर मैदान १४
ऊदन राजा सम्मुख ह्वैगे राजा गरू दीन ललकार॥
मुशकै छोड़ो दउ पुत्रनकी ऊंदन मानो कही हमार १५
लड़िकै बेटी तुम पैहो ना मरिकै आन धरो अवतार॥
सुनिकै बातैं ये राजा की बोला उदयसिंह सरदार १६
घाटि बिसेने तुम कीन्ही है मलखे खन्दक दिये डराय॥
बेटी ब्याहो औ फिरि जावो नाहीं गई प्राणपर आय १७
काम विटेवन ते परिगा है कबहुँ न परा मर्द ते काम॥
सम्मुख लड़िकै उदयसिंह ते अबहीं जानचहत यमधाम १८
इतना सुनिकै गजराजा ने आपनि ऐंचि लीन तलवार॥
हनिकै मारा बघऊदन को ऊदन लीन ढालपर वार १९
फिरि ललकारा गजराजा को ठाकुर खबरदार ह्वैजाय॥
पहिली कीन्हे दूसरि कैले क्षत्री तोरि आहि रहिजाय २०