सामग्री पर जाएँ

पृष्ठ:आल्हखण्ड.pdf/२४७

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ जाँच लिया गया है।
आल्हखण्ड। २४४

पनी पियावन अब घोड़े का फेरि न कह्यो दूसरीबार १५
नरपति राजा यहि नगरी का सबविधि शूरबीर सरदार॥
टरिजा टरिजा अब जल्दी सों क्षत्री घोड़े के असवार ४६
इतना सुनिकै उदन बोले अब ना बोले फेरि गवाँरि॥
ऐसी बातैं जो फिरि बोलै तो मुहँ घाँसिदेउँ तलवारि ४७
नरपति खरपति कै गिनतीना बर बर करै बैलनी नारि॥
काह हकीकति है नरपति कै हमरे साथ करै तलवारि ४८
सुनिकै बातैं ये ऊदन की सहमी तहाँ तुरत सो नारि॥
औरी नारी त्यहि सों बोलीं आई संग भरन जे बारि ४९
रूप उजागर सब गुण सागर नागर घोड़े को असवार॥
करूई वाणी नाहक बोलिउ बहिनी मानों कही हमार ५०
यहु बर लायक है फुलवा के सबविधि रूपशील गुणवान॥
वह तो बोली भल धीरज में परिगई बनाफर कान ५१

सवैया॥


ऊदन बोलिउठा त्यहि नारियाँ कौनअहै फुलवा सहिदानी।
देहु बताय न राखु छिपाय चुभी मनमें सुनिबे को कहानी॥
कोमल बैन सुन्यो जब भामिनि बोलिउठी तबहीं यह बानी।
नरपतिकी कन्या लखिकै ललिते रतिहू मनमें सकुचानी ५२



त्यहि की समता सुन्दरता की यहिपुर नारिकौन वहिकाल॥
काह बतावों परदेशी मैं फूलन शयनकरै वह बाल ५३
त्यहिमुख फुलवाकी गाथामुनि ऊदन आगम गयो जनाय॥
दक्षिण बाहू फरकन लाग्यो दहिने भई शारदा माय ५४
यादि आयगें फिरि माड़ो कै जो कछुकहानिबिजैसिनिवाल॥