पृष्ठ:आल्हखण्ड.pdf/२६४

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ अभी शोधित नहीं है।

उदयसिंहका विवाह । २६१ २३ जायके देखें जब ऊदन को रोवें तहाँ बृद्ध औ बाल ८५ गई पालकी जब आल्हा की चकरन जाय कहा सब हाल । सुनवाँ भौजीने बुलवायो चलिये देशराज के लाल ८६ हमसॉफिरिफिरि यह समुझायो आवे यहाँ लहुस्खाभाय ।। करख दवाई हम नीकी विधि चंगे होयँ बनाफरराय ८७ सुनिकै बातें ये चकरन की ऊदन ठीक लीन ठहराय ॥ हाल बतावत्र जो भौजीते हैहैं काम सिद्धि तहँ जाय ८८ यह सोचिकै मन अपने माँ पलकी चढ़ा लहुरवाभाय । चारि कहरवा हुँकरत चलिमे दशहरिपुरै पहूंचे आय ८६ उतरि पालकी ते भुइँ आवा चावलि देखिगई घबड़ाय ।। रानी सुनवाँ तहँ चलिआई ौ करगहिकै गईलिवाय ६० जायकै पहुंची निजमहलन में पलँगा उपर दीन बैठाय ॥ पूँछन लागी बघऊदन ते साँचे हालदेउ बतलाय ? ऑखि लागिगै का फुलवा के द्यावर विकलभयो अधिकाय ॥ सुनिकै बातें ये भौजीकी बोला तुरत बनाफरराय ६२ जैसे साँची तुम पुछती हो तैसे साँच देय बतलाय ॥ किरिया कीन्ही हम फुलवा ते भौंरी करव तुम्हारी आय ६३ काह बतावें हम भौजी ते नाकछु सूझा और उपाय ।। तब वौराहा वैनिक आयन तुमते साँचदीन बतलाय ६४ इतना सुनिक सुनवाँ बोली साँची सुनो लहुवामाय ।। काठक घोड़ा वाण अजीता उनघर सेल शनीचर आय ६५ कैसे किरिया तुम के लीन्ही देवर भूल भई भधिकाय । तेहिते चुप्पे घरमाँ बैठो मानो कही बनाफरराय ६६ वैसी फुलवा लाखन मिलि हैं भापन साँच लहुरखा भाय ।। 1