पृष्ठ:आल्हखण्ड.pdf/२७७

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ अभी शोधित नहीं है।

आल्हखण्ड । २७४ ऊदन मारें तलवारी सों बेदुल हनें टाप के घाय.४८ यकइस हाथी असवारन को ऊदन दीन्ह्यो तुरत सुलाय ।। ऊदन ठाकुर के मुर्चापर कउ रजपूत न रोंके पायँ ४६ देखि वीरता बघऊदन की मकरंद दौरा गुर्ज उठाय ।। यह गति दीख्यो मकरन्दा कै हिरियावोली शीशनवाय ५० हमका लाये तुम काहे को जो अब दौरे गुर्ज उठाय ।। जादू डारों बङ्गाले की इनकी कैद लेउ करवाय ५१ इतना कहिकै हिरिया मालिनि नौ ऊदनपर डरा मशान ।। मकरंद ठाकुर त्यहि समया में तुरतै बांधि लीन तहँ आन ५२ गा हरकारा तव आल्हा दिग औरण हाल बतावा जाय ॥ भाल्हा बोले तब देवा ते तुम इन्दलका लवो बुलाय ५३ इतना सुनते देवा ठाकुर अपने घोड़ भयो असवार ।। माथ नवायो सो आल्हा को अपनी लई ढाल तलवार ५४ देवा चलिभा ह्याँ तम्बू ते दशहरिपुरै पहूँचा जाय । जीति के डंका बाजन लागे मकरंद कूच दीन करवाय ५५ बड़ी खुशाली नरपति कीन्यो हिरिये द्रव्यदियो अधिकाय ।। देवा भेटा ह्याँ सुनवाँ का सवियाँहालगयोफिरिगाय ५६ देवा भेंटा फिरि द्यावलि को दोऊ चरणन शीशनवाय ।। कही हकीकति सब नरवर की देवलि गिरी मूर्छा खाय ५७ कैदी द्वैगे बघऊदन जो पकरे गये सवै सरदार ।। मोहिंअभागिनि के चेड़ा को अवधाँ कौन लगावे पार ५८ इतना देवलि के कहते खन इन्दल तहाँ पहूँचाआय-1, हाथ जोरिकै सो देवा के बोल्यो चरणनशीशनवाय५६ - कहाँ हकीकति तुम चाचा की नरखर हाल देउ बतलाय ॥