मई सहायी शारद मायी स्वपने हाल दीन बतलाय॥
दया कनौजी लखराना की देखा नंगर मोहोबा आय २०६
चढ़ी पिथौस जो मोहबे का दिल्ली शहर लेब लुटवाय॥
यहिमा संशय कछु नाहीं है माता साँचदीन बतलाय २०७
इतना सुनिकै मल्हना बोली लाखनिराना बचन सुनाय॥
धन्य कोखिहै वह तिलका कै ज्यहिमारहे कनौजीराय २०८
बिछुरे ऊदन इन मिलवाये हमरी पर्ब्ब दीन करवाय॥
मोरि गोसैंयाँ लखराना हैं जो गाढ़ेमा भये सहाय २०९
सुनिकै बातैं ये मल्हना की बोले फेरि कनौजीराय॥
पुण्य तुम्हारी ते माई सब कीन्हेकाज सिद्धियदुराय २१०
सुमिरन करिये जगदम्बा का अम्बा बैठि महल मा जाय॥
काह हकीकति है पिरथी कै मोहबाशहर लेयँलुटवाय २११
मिला भेंट करि सब काहू सों दोऊ चलत भये सरदार॥
छाँडिंकै बाना सब योगिनका लश्करकूचभयोत्यहिबार २१२
पार उतरिकै श्री यमुना के कुड़हरि डेरा दीन गड़ाय॥
सातरोज को धावा करिकै कनउजगये कनौजीराय २१३
मल्हनापहुँची फिरि महलनमा राजा गये फेरि दरबार॥
गड़े हिंडोला फिरि मोहबे मा घर घर होयँ मंगलाचार २१४
खेत छूटिगा दिननायक सों झण्डा गड़ा निशाको आय॥
परे आलसी खटिया तकि तकि घों घों कण्ठ रहा घर्राय २१५
माथ नवाबों पितु माता को जिन बल पूर भई यह गाथ॥
देवी देवता ये साँचे हैं इनवच पूर कीन रघुनाथ २१६
आशिर्वाद देउँ मुन्शीसुत जीवो प्रागनरायण भाय॥
हुकुम तुम्हारो जो पावत ना कैसेकहतललितयहगाय २१७
पृष्ठ:आल्हखण्ड.pdf/४६२
दिखावट
यह पृष्ठ जाँच लिया गया है।
३७
कीरतिसागरकामैदान। ४६१
