पृष्ठ:आल्हखण्ड.pdf/८२

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ अभी शोधित नहीं है।

मादोका युद्ध । ७७ २६. पूंछन लागी तब बेटी ते काहे वदन गयो कुँभिलाय २३ रूप देखिकै इन योगिन का उरमें गई दया फिरि आय ॥ मात पिता बारे ते मरिगे तब इन डारे मूड़ मुड़ाय २४ ठाड़े सोचों में मनमें यह तबलौं पाँव रपटिगा माय॥ डारि तमाखू बीरा लायूं ताते योगी गिरा भहराय २५ पाप न लावो कछु मन अपने माता सत्य दीन बतलाय॥ सुनिक बातें ये बिटिया की मनमासत्य समझिगैमाय २६ रानी बोली फिरि योगिन ते अब तुम करो तमाशा भाय । सुनिक बातें ये रानी की नाचन लाग लहुरखाभाय २७ गावन लागे मलखाने तब धुरपद सरंगीत औ ख्याल । धनि धनि माता इनकी कहिये ऐसा कहन लगीं सबबाल २% एकते दुसरी बोलन लागी हमरी सुनो सखी तुम बात ।। बालम हमरे जो ये हो ऐसो विधी बनावै नात २६. बैठि बिजनिया इनके बारें मुख में सखी खवाड़े पान ।। मुफल जन्म आपन हम मान मानो सखी बचन परमान ३० तीसरि बोली फिरि आली सों आली करो बचन ममकान ॥ रूप उजागर सब गुणआगर योगीसकलगुणनिकेखान ३१ हमहूँ मोहिन इन योगिन पर मानो सखी बचन तुम साँच॥ धड़कै आली म्वरि छाती अब औजरिरहिनविरहकीआँच३२ चौथी बोली का तुम बोलो हमरे लगे करेजे बान । तीषे नैना हैं योगिन के मानो अबै उतारे शान ३३ पँचयों बोली का तुम बोलो सखियो सबै गइउ बौराय ।। कबहुँक पावें हम पलँगा पर तो बैकुण्ठ धामको जायँ ३४ छठयीं बोली फिरि सखियन सों हमनिज जियकी देयवताय ।। D