पृष्ठ:कविवचनसुधा.djvu/२

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ जाँच लिया गया है।
॥ श्रीः ॥
कविवचनसुधा।
दोहा।

श्री गुरुचरण सरोज रज निजमन मुकुर सुधारि। बरणौं रघुपति बिसद जम जो दायकफलचारि ॥

सवैया ।

अवधेश के द्वार सकार गई सुत गोद मैं भूपति लै निकसे । अवलोकि हो सोच विमोचन सो ठगि सी रही ने न ठगे धिक से। तुलसी मनग्नन रजनि अंजन नैन सुखमन जाति कसे । सजनी शशि तै सम शील उमै नवनील सरोरुह से बिकसे ॥२॥

कवित्त।

भूषित विभूति सिद्धि सम्पति प्रसूति सितकण्ठ उपवीत सेष सेखर शरीर है । कालहू के काल पै कृपाल सदा दासन उदित उदारता हमेस हुलसी रहै ॥ औध चचरीक चित पुंडरीक पायन पै नित गुनगायन का रसना रसी रहे । मंदाकिनी मालि अंक मण्डित मृणाली मंजु मूरति महेश मरे मानस बसी रहै ॥ ३॥

सुमनोज मये उनये घन मै दमकैं दशहूं दिशि दामिनिया । फहराय फुही रस मैं बरसैं जगी जूगुनू जोतिन जामिनिया ।। महिपाल जू तैसेही सीरी समीर सुगन्धित मन्द है गामिनियां । अस पावस अंक पियाके अली बनि सोई भली विधि भामिनियां ॥ ४ ॥