परिच्छेदः ७२
श्रोतॄणां निर्णयः
चित्ते सुरुचिसम्पन्नो वाक्कलायां विशारदः।
श्रोतृभावं विदित्वादावनुरूपं वदेद् वचः॥१॥
भो भोः शब्दार्थवेत्तारः शास्तारः पुण्यमानसाः।
श्रोतॄणां हृदयं वीक्ष्य तदर्हा ब्रूत भारतीम्॥२॥
श्रोतृणां प्रकृति वेत्तु' यस्य नैवास्ति पाटवम्
वक्तृकलानभिज्ञः स निष्कर्मा चान्यकर्मसु॥३॥
ज्ञानचर्चा तु कर्तव्या विदुषामेव संसदि।
मौर्ख्ये च दृष्टिमाधाय वक्तव्यं मूर्खमण्डले॥४॥
स्यज्यते येन नेतृत्वकामना मान्यसंसदि।
स गुणेष्पस्ति विख्यातो धन्यो वचनसंयमः।५।।
यस्यास्ति नैव सामर्थ्य साफल्यञ्चापि भाषणे।
न विभाति बुधाग्रे स धर्मभ्रष्टो नरो यथा॥६॥
लोकातिशायिपाण्डित्यं विदुषां पूर्णवैभवैः।
उद्योतते सभामध्ये विदुषामेव रागिणाम्॥७॥
धीमतां ननु सान्निध्ये विदुषो ज्ञानकीर्तनम्।
जीविते तरुसंघाते भाति नीरनिषेकवत्॥
ध्याख्यानेन यशोलिप्सो श्रुत्वेद स्वचधार्यताम्
विस्मृत्याग्रे न वक्तव्यं व्याख्यानं हतचेतसाम्।।९।।
विरुद्धानां पुरस्तात्तु भाषणं विद्यते तथ।
मालिन्यदूषिते देशे यथा पीयूषपातनम्॥१०॥
