वृहदारण्यकोपनिषद् स० एव, पुण्यम् , त्र, पापन् , च, पुनः, प्रतिन्यायन् , प्रतियोनि, आद्रवति, बुद्धान्ताय, एव, सः, यत् , तत्र, किंचित् , पश्यति, अनन्वागतः, तेन, भवति, अलङ्गः, हि. श्रयन् , पुरुषः, इति, एवम् , एव, एतत् , याज्ञवल्क्य, मः, अहन् , भगवत, महन्त्रम् , ददामि, अतः, ऊर्धन , विमोक्षाय, एव, डि, इति ॥ अन्वय-पदार्थ। सः वैवही। एयः यह जीवात्मा । एतस्मिन्-इन । स्वप्ने स्वप्न में। रत्वामित्रों से रनर करके । चरित्वा-बहुत जगह विचर करके । पुण्यम् च-पुण्यजन्य सुन्व को । चार । पापम् चापजन्य दुःख को । एव-घवश्य । दृष्ट्वाम्भोग करके । पुनः फिर पीछे । प्रतिन्यायम् मिस मन से गया या उससे उलटा । प्रतियोनि-अपने स्थान के प्रति । बुद्धान्तायनानद- वस्था के लिये । श्राद्रवति दौड़ता है । साह जाग्रत् मारना । यत्-जो। किंचित् कृछ । स्यने-बान में । पश्यति-देशता है। तेन-तिस करके । साम्बह । अनन्वागत:यत नहीं भवति होता है । हिक्योंकि । अयम्-यह । पुरुषानुरुप । हि-निस्सन्देह । असायसन्न है। इति-इस पर । जनका राजा जनक ने । बाहकहा । याज्ञवल्क्य हे याज्ञवल्क्य !! एतत् यह । एव-निश्चय करके । एवम्मा ही है। याश- वल्क्य हे ऋपे ! । लःशोधित हुश वही। अहम् मैं । भग- के लिये । लहनम् हजार गौत्रों को । ददामि आपके लिये घर्पण करता हूँ। अतः इससे । ऊध्र्यम्-धागे । विमोक्षायैव-मुक्ति के लिये ही । वहि-उपदेश करिये। भावार्थ। याज्ञवल्क्य महाराज कहते हैं कि, हे राजा जनक ! यह वते-आप पज्य
