पृष्ठ:सूरसागर.djvu/३७०

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ अभी शोधित नहीं है।

दशमस्कन्ध १० (२७७) फल वारि ॥ पीतांवर छवि निरखत दामिनि द्युति लजाइ । चमकि चमकि सावन मनों घनमें दुरिजाइ.॥ चरण कमल अवलंवित राजित बनमाल । प्रफुलित है लै लता मनों चढ़ी तरु तमाला|सूरदास वा छपिपै वा तन प्राणागिरिधर तिय देखि देखि कहा करौं अनुमान।।१।। सारंगा देख सखीसुंदर घनश्यामसुंदर मुकुट कुटिल कच सुंदर सुंदरभाल तिलक छविधामासुंदर ध्रुव सुंदर अतिलोचन सुंदर अवलोकनि विश्राम । अतिसुंदर कुंडल श्रवणनिवर सुंदर झलक नि रीझत काम ।। सुंदर चारुनासिका सुंदर सुंदर मुरली अधर उपाम । सुंदर दशन चिवुक अति सुंदर सुंदर हृदय विराजत दाम ॥ सुंदर भुजा पीत कटि सुंदर सुंदर कनक मेखला झाम । सुंदर जंघ जानु पद सुंदर सूर उधारन नाम ॥२॥ धनाश्री ॥ देखि देखिरी नंदकुलके उधारी ।मात पित दुरित उद्धरन बजउद्धरन धरान उद्धरन शिर मुकुटधारी ॥ पतित उद्धरन अपने भक्त । उद्धरन दीनउद्धरन कुंडलनिधारी । जगत उद्धरन तिहुँ लोकके उद्धरन वलिहि उद्धरन पग पीठ धारी। पूतना उद्धरन दनुज कुलउद्धरन तृणा उद्धरन मुख मुरलिधारी ॥ शकट उद्धरन केशी प्रवल उद्धरन वका उद्धरण अरुण अधर धारी। अघा उद्धरन गाइ ग्वालके उद्धरन वृपभ उद्ध रन बनमाल धारी।वच्छ उद्धरन ब्रह्मा उद्धरन येइ प्रभुयज्ञके पति यज्ञोपवीत धारी।काली उद्धरन फन फन सहित उद्धरन दवा उद्धरन अंगमलयधारी ग्राह उद्धरन गजराज उद्धरन ये शिला उद्धरन कटि पति धारी। यदुकुल उद्धरन द्रौपदी उद्धरन रुक्मिणी उद्धरन कर लकुट धारी। सिंधु उद्धरन सीता प्यारी उद्धरन जै विजय के उद्धरन धनुप धारी। त्रास उद्धरन प्रहलादके उद्धरन प्रवल नर सिंह अवतार धारी। हरिणकश्यपके उद्धरन हिरण्याक्षके उद्धरन वेद उद्धरन वल भुजा धारी। धरम उद्धरन यह कर्म उद्धरन प्रभु सुभग कटि किकिनी पीत धारी । सूर उद्धरन सुरलोकके उद्धरन हरि कंस उद्धरन एई मुरारी ॥३॥ नंद नंदन मुख देख्यो नाके । अंग अंग प्रति कोटि माधुरी निरखि होत सुख जीके । सुभग श्रवन कुंडलकी आभा झलक कपोलनि पीके ।। दह दह अमृत मकर क्रीडत मनी यह उपमा कछु हीके । और अंगकी सुधि नहिं जान करे कहतिहो लीके सूरदास प्रभु नटवर काछे रहत है रातिपति वीके ॥ ४॥रामकली ॥ देखिरी देखि कुंडल झलक । नैनदै छवि धरों कैसे लगत तापर पलक ॥ लसत चारुकपोल दुहुँ विच सजल लोचन चार । मुख सुधा सरमीन मानौ मकर संग विहार ॥ कुटिल अलक सुभाइ हरिके भुवनि पर रहे आइ। मनों मन्मथ फांदि फंदनि मीन विवि लटल्याइ ॥ चपल लोचन चपल कुंडल चपल भृकुटीक । सखा व्याकुल देखि अपने लेत वनत नसंक ॥सूर प्रभु नंदसुवनकी छवि वरनि कापै जाइ । निरखि गोपी निकार विथकी विधिहि अति रिसपाइ ॥५॥ जयतश्री ॥ विधिना अतिही पोच कियारी । कहा विगार कियो हम वाको बज काहे अवतार दियोरी । यहती मन अपने जानतहों येते.पर क्यों निठुर हियोरी । रोम रोम लोचन एकटक करि युवतिन प्रति काहे न टयोरी । आँखियां दे छविकी चमकान वह हमतो चाहति सबै पियोरी ॥ सुनि सजनी यह करनी अपनी अपनेही शिरमानि लियोरी ॥ हमतौ पाप कियो भुगतैको पुण्य प्रगट क्यों निष्ठुर हियोरी । सूरदास प्रभु रूप सुधानिधि पुट थोरो विधि नहीं विनोरी ॥६॥ धनाश्री ॥ सुनरी सखी वचन एक मोसों । रोम रोम प्रति लोचन चाहति द्वै सावितहैं तोसों ।। मैं विधना सों कहीं कछु नहीं नितप्रति निमकों कोसो । यो जोनीके दोऊ रहते निरखत रहती होंसो ॥ एक एक अंग अंग छवि धरती मैं जो कहती तेरीसों। सूर कहा तू कहति