पृष्ठ:सूरसागर.djvu/५१०

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ अभी शोधित नहीं है।

दशमस्कन्ध-१० (११७) ली अन्यारी|तरल तिलक ताटक निकट तट उभय परस्पर सोभ शृंगारी|जलरुह हंस मिले मनो नाचत ब्रजकौतुक वृपभानुदुलारी ॥ मुक्तावलिको हार लोलगति तापर लटपटात लटकारी। तामें सोलर मनो तरंगिनि निशिनायक तम मोचनहारी ॥ अरु कंकन किकिणि नूपुर छवि निशापान सम दुति रति नारीश्रीगोपाल लाल उरलाई वलि वलि सूर मिथुन कृत भारी॥॥नय॥ देखे चारि कमल इकसाथ । कमलहि कमल गहे लावति है कमलहि मध्य समात ॥ सारंगपर सारंग खेलतहै सारंगही सो हँसि हँसि जात । सारंग श्याम औरहू सारंग सारंग सों करै बात ॥ अरि सारंग राखि सारंगको सारंग गहि सारंगको जात । तो ले राखि सारंग सारंगको सारंगले आऊ वा हाथ।सोई सारंग चतुरानन दुर्लभ सोई सारंग शंभु मुनि ध्याता सेवत सूरदास सारंगको सारंग ऊपर वलि वलि जाता॥२॥नया हरि उर मोहनी वेलि लसीता ऊपर उरग ग्रसित तव सोभित पूरन अंश शशीपचापति कर भुज दंड रेख गुन अंतरवीच कसीकनक कलस मधुपान मनौ कर भुजनि उलटि धसी॥तापर सुंदर अंचर झाप्यो अंकित दंशतसी । सूरदास प्रभु तुमहिं मिलत जनु दारिख विगरि हँसी ॥ ३॥कान्ह।। मोहनी मोहनकी प्यारी।रूप उदधिमथिको विधि हठि पचि रची युवति न्यारी॥चंपक कनक कलेवरकी दुति शशि न वदन समतारीखंजरीट मृग मीनकी गुरुता नैनन सवै निवारी ॥ भ्रुकुटी कुटिल सुदेश सोभित अति मनहु मदन धनुधारी । भाल विशाल कपोल मधुप छवि नाशा जिन मदगारी ॥ अधर विच बंधूप निरादर दशन कुंद अनुहारी । परमरसाल श्याम सुखदायक वचनन सुनि पिकहारी ॥ कुँवरी अहि जनु हेमसंभ लगि ग्रीव कपोत विसारी । बाहु मृणाल जु उरज कुंभ गज निम्ननाभि शुभगारी ॥ मृग नृप खीन कटि राजत जंघा युगल सरस भारी । अरुण रुचिर जु विडाल रसन सम चरणतलीललितारी॥ एक समय करपर धरि मुक्ता ग्रसै न मराल विचारी । सारंगमत्त जानि मानगहि भए जुविपिन वसारी ॥ जहँ तहँ दृष्टि परति तहँ अरुझत भरि नहिं जात चितारी।सूरदास प्रभु रस वश कीन्हे अंग अंग सुखकारी ॥ ४॥नट। उरपर देखियतहैं शशि सात । सोवत हुती कुँवार राधिके चौकिपरी अधरात।। खंड खंड होइ गिरे गगनते वास पतिनके भ्राताकै बहु रूप किए मारगते दधिसुत आवत जात॥विधु विहुरे विधु किए शिखंडी शिवमें शिवसुत जात । सूरदास धारको धरणी श्याम सुनो यह बात॥६॥ विलावल ॥ आजु वन राजत युगल किसोर । दशन वसन खंडित मुखमंडित गंड तिलक कछु थोर ॥ डगमगात पग धरत सिथिलगति उठे कामरस भोरारतिपति सारंग अरुण महाछवि उमगि पलक लगे भोर॥ श्रुति अवतंस विराजत हरि सुत सिद्ध दरश सुतवोर । सूरदास प्रभु रस वश कीन्ही परी महारण जोर ॥६॥ राजत युगल किसोर किसोरी । प्रातसमय देखियत ग्रीवा भुज श्याम सिथिल आलस गति गोरी ॥रहे उघाट बलहीन विलासिनि वरणौ कहा मदन रँग वोरी। मनो अंग अंग सुख फल के हित दुति वसंत मारुत झकझोरी ।। शशिमुख सखी श्याम लोचन छवि प्रगटत मिलत उभय पद कोरी। मनु रवि देखि हरषि कछु सकुचत निरखत युवति लेत. चित चोरी ॥ थकित सुमन हग अरुन उनीदे कुरष कटाक्षि करत मुरि थोरी। खंजन मृग अकुलात घात उर श्याम व्याध बाँधे रति डोरी ॥ नील अलक ताटक अंकदै श्याम गंडऊ पढि तब छोरी । मनहु शेप मधुसर कूरमज्या काढत उभय रूपधरि तोरी ।। कोमल कठिन कपोल अमल अति तहँ उपटित क्रीडार हरद रोरी । मदनकोश पर शैल सचारी छाप ताप मोचन मधु पोरी ॥ नैन वैन कर चरण चिकुर चल सिथिल उभय श्रम स्वेदन चोरी । मनु सेना संग्राम मध्यते प्रीति अमी दै ज्याइ वहोरी