सामग्री पर जाएँ

पृष्ठ:सूरसागर.djvu/५३२

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ जाँच लिया गया है।
(१३९)
दशमस्कन्ध-१०


निरखि हरषि होरी। सुरललना सुरनसहित विथकति भई बौरी॥२९॥ रागनंदन ॥ वृंदावन परम सोहावनो राधे खेलैं फागुवारे कन्हैया। मोहन बँसिया बजावैलाननदी यमुनाके तीर वारे कन्हैया॥ श्रवण सुनत सब धावैंही झोरिन भरे अबीर वारे कन्हैया। उरमोतिनकी मालारी पहिरेरातुल चीर वारे कन्हैया॥ ब्रजवधू सब सुंदरि श्रवणन झनकै बीर वारे कन्हैया। चोवा चंदन अरगजा छिरकै सकल शरीर वारे कन्हैया॥ एकतो राधा सुंदरी दुसरे परी अबीर वारे कन्हैया। सांकरि खोरि या ब्रजकी हो भई चोवाकीही लवारे कन्हैया॥ वृंदावनके कुंजन भई दोउ दिश भीर वारे कन्हैया। यहि विधि होरी खेलही गावै निशि दिन सूर वारे कन्हैया॥३०॥ धमारि ॥ प्यारी नँदनंदन वृषभानु कुँवार सों खेलत रंग रह्यो। उडत गुलाल कुमकुमा मानो अंवर आली छाइ रह्यो॥ अलि सुत युग वरण्यो वंकट छबि जलसुत अधर लह्यो। खंजन मीन मुक्ताहल राजत मनों रबिरथ खैंचिरह्यो॥ हँसि मुसकात सहज स्वारथको रमनिहि रूप थह्यो। दारौं दरनि अरुन अति सोभा मनु शशि ग्रहण गह्यो॥ गोपी ग्वाल सिमटि सब सुंदरि सज्यो श्रृंगार नह्यो। बरषत कंचन नीर कुसुमजल मनो घनगरजि रह्यो॥ सखिश्यामा श्याम सबै सुखदाई सुखसागर सगरो। सूरदास प्रभु मिल्यो हो कृपाकरि जिन्हि हृदये बिसरो॥३१॥ सारंग ॥ हो हो होरी खेलैं रंग सों ब्रजराज कुँवर वृषभानु पौरी। सुनि मुरली डफ ताल वेणु चढि अटा अटारी दौरि दौरी॥ जो प्यारी न्यारी छबि सों देखति जलधरको छबि अपार। घनघटा अटा मंद छटकै दै उदित चंद्र वादर विदार॥ सो प्यारे की हितू हतीते झकझोरो खेटक झक झांकवार। भौहैं मंद भेद भाव हरषै रंग अपार॥ इक प्यारी चंदन घसि छिरकै एक लिए लाला गुलाल। इक प्यारी केसरि छिरकति है भनत सूर चलि गति मराल॥३२॥ बिलावल ॥ खेलत मोहन फागु भरे रँग॥ डोलत सखा समूह लिए सँग॥१॥ नंदरायसों विनती कीनी। श्याम एककी आज्ञा लीनी॥ अगणित तब पिचकारी गढाये। कंचन रतन बबापै पाये॥२॥ मन सहसक केसरि लैदीनो। अमित सुगंध अरगजा लीनो॥ गोपिन बैठि औसेरकीनो। गाइ चरावनको सँग दीनो॥३॥ तब अनंत सखा अरु गन साजे। सकल सँवारि संग लिए बाजे॥ घर घर ध्वजा पताका बानी। तोरन वारन वासर ठानी॥४॥ अरन पचासक अबीर सवारे। वीथिन छिरकि तहां विस्तारे॥ मोहन चरन धरत तहँ आवै॥ द्वारे ज़रि युवती मिलि गावै॥५॥ निरखि भरनको मिलि धावै। मोहन इतते सखा सिखावै॥ नाहिं गात वस्तर नहिं राखे। भरि नीके कार मुख कछु भाषे॥६॥ बैठे जहां गोप सब राजैं। आवत देखि सबै उठि भाजैं॥ मोहनपै कोउ जान न पावै॥ महामत्त गजवरज्यो धावै॥७॥ सब मिलि बोलत होहो होरी। छिरकत चंदन बंदन रोरी॥ एक द्योस गोपी जुरि आय। घरही में घेरे हरि जाय॥८॥ इक भीतर इक रही दुआरे। एकजाइ लागी पिछवारे॥ एक इहां चहुँ दिशते घेरे। एक पैठि मंदिर में हेरे॥९॥ एक लिए कर कमल विराजै। परसै किरणि कोटि शशि भ्राजै॥ एकलिए शिरसौंधे गागरि। फेंट अबीर भरे बहु नागरि॥१०॥ सारी सुभग काछ सब दिये। पाटंबर गाती सब हिये॥ एकन जाइ दुरे हरि पाये। सैन देइ राधिका बताये॥११॥ करति कुलाहल हरि गहि लाई। फूली ज्यों निधनी धन पाई॥ एक गहे कर दोऊ हरिके। हलधर देखि उतहिको सरके॥१२॥ केसरि अरु गुलाल मुखलायो। पूरनचंद्र उदयकरि आयो। पीत अरुण रँगनाये शिरते। चली धातु मानो सांवर गिरिते॥१३॥ एक भरे पिचकारी ताके। देत श्रवणमें नंदललाके॥ ब्रजजन सकल सुधारस पीते। ऐसी भाँति