पृष्ठ:Kabir Granthavali.pdf/५४२

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ जाँच लिया गया है।
रमैणो

दॄष्टचय-- रमनि को रामनणी अथथ्र 'गमयण' क विगडा रुप माना गया हे। रमैनियो कि रचना दोहा-चीपाडयो मे की गई है। कबिर की रमनी के वणय॔ विषय है रचना स्तुति-वण॔न, उपदेश-वण॔न अधवा लोकोपकार का निरूपण आदि।

राग सूहौ

तू सकल गहगरा, सफ सफा दिलदार दोदार॥

तेरी कुदरती किनहू न जानीं, पोर सुरीद कजी मुसलमानीं॥

देवी देव सुर गण गधप,ब्रहार देव महेसुर॥

तेरि कुदरित तिनहूं न जांनी।।टके॥

शब्दार्थ-गह्गरा=गह्गरा,प्रफुल्ल,आनन्द से युक्त। सफ सफा= स्वच्छ एव उज्ज्वल। दोदार= साक्षत्कार स्वरुप। कुदरति=माया अधवा सुष्टि। पीर= घम्॔गुरु। मुरिद=चेला। कजी=मोलवी। मुसलामानी=मुसलमान सम्न्घी।

सन्दर्भ-कबीर भगवान की महिमा का वर्णन करते हे।

भावार्थ- हे भगवान तुम तुम्हारा दर्शनपूर्न आनन्द स्वरुप, स्वच्छ एव उज्ज्वल तथा प्रेमास्पद हे। किसी मे भी तुम्हारी लीला (स्रष्टि के रहस्य) को नही जाना हे। मुसलमानी मे सिदॄ या धर्मगूरु(पीर), चेले,न्याय्कर्ति विचारक(काज़ी) कहे जाने वाले, तथा देवी देवता,सुर,नर,गघर्व,थ्रहा,महेश्वर आदि कोई तेरी लीला को नहि सम्भ पाए हैं।

अलकार-स्म्वोघित्शयोत्ति-सम्पूर्ण छ्न्द।

(९)एकपदी रमैणी

(१)

काजी सो जो काया बिचांरै, तेल दोप मै बाती जारै॥

तेल दीप मै बति रहे, जोति चीह्रि जे काजी कहै॥

जुलनां वग देह सुर जांनी, आप मुसला बैठा तांनी॥

आपुन मे जे करे निवाजा, सो सुलनां सरबत्तरि गाजा॥

सेष सहज मे महल उठावा, चद सूर विचि तारी लावा॥

अघ॔ उघ॔ विचि आनि उतारा,सोई सेष तिहू लोक पियारा॥

७९८