पृष्ठ:रसकलस.djvu/२०१

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ अभी शोधित नहीं है।

सौंदर्य, क्या शब्दविन्यास, सभी बातो में उनकी कीर्तिपताका भगवती वीणापाणि के उच्चतर करकमलों में ही विद्यमान है। देखिये, रससमुद्र किस सरसता से तरंगायित है- नेक विलोकि धीं रघुबरनि । चारि फल त्रिपुरारि तोको दिये कर नृपघरनि । बाल भूखन बसन तन सुदर रुचिर रज भरनि । परसपर खेलनि अजिर उठि चलनि, गिरि गिरि परनि । मुकनि झाँकनि छाँह सो किलकनि, नटनि, हठि लरनि । तोतरी बोलनि, विलोकनि, मोहनो मनहरनि । चरित निरखत विबुध 'तुलसी' श्रोट टै जलघरनि । चात सुर सुरपति भयो सुरपति भए चहैं तरनि ॥ १ ॥

छगन मॅगन अँगना खेलत चारु जारयो भाई । सानुज भरत लाल लखन राम लोने लरिका लखि मुदित मातु समुदाई । बाल बसन भूखन धरे नखसिख छबि छाई । नील पीत मनसिज सरसिज मजुल मालनि मानो है देहनि ते दुति पाई। ठुमक ठुमुक पग धरनि नटनि लरखरनि सुहाई । अजनि मिलनि रूठाने तूठनि किलकनि अवलोकनि बोलनि बरनि न जाई । सुमिरत श्रीरघुबरन की लीला लरिकाई । 'तुलसिदास' अनुराग अवध आनँद अनुभवत तव को सो अजहुँ अवाई ॥ २ ॥ छोटी छोटी गोपियाँ अंगुरियों छबीली छोटी नखजोति मोती मानो कमल-दलनि पर । ललित आँगन वल ठुमुक टुमुक चलें, झनु, अझनु पाय पजनी मृदु मुखर ॥