२७४ बृहदारण्यकोपनिषद् स० इति-ऐसा । उवाचकहता भया कि । + हे ब्राह्मणा: हे ब्राह्मणो । यूयम्=आप । भगवन्तः सबही पूज्य हैं । + परन्तु परन्तु । वा आप लोगों में । यःजो। ब्रह्मिष्टःअति ब्रह्मानिष्ठ हो । सः वह । एताइन । गाःगौओं को । उदजताम्-अपने घर लेजाय ।+ यदा-जब । ते-वे । ब्राह्मणाः ब्राह्मण । + गाः- उन गौधों को। न-नहीं। दधृषुः ग्रहण करते भये। अथन्तबाह पूज्य । याज्ञवल्क्यान्याज्ञवल्क्य ने । स्वम् ब्रह्मचारिणम्-अपने एक ब्रह्मचारी शिष्य से । इति=ऐसा । उवाचकहा कि । साम- श्रवा हे सामवेदिन् , । सोम्य-सौम्य । + त्वम्-तू । एताः- इन गौओं को । उदज-मेरे घर लेजा । ह-तव । + स: वह शिप्य । एता: उन गौत्रों को । उदाचकार-गुरु के घर ले गया । हउस पर । तेचे । ब्राह्मणाःब्राह्मण । चुक्रुधु:-क्रोध. करते भये । + चौर । इति-ऐसा । +ऊचुःकहते भये कि । ना हम लोगों में । ब्रह्मिष्ठः-अधिक ब्रह्मवेत्ता । अस्मि-हूँ मैं। + त्वम्-तू ने । कथम् कैसे ऐसा । ब्रुवीत-अपने को कहा। अथ-तिसके पश्चात् । ह-तब । वैदेहस्य-विदेह देश का राजा । जनकस्य-जनक का । ह-पूज्य । अश्वल:अश्वल नामक ऋपि यःजो। होता यज्ञ में होता । बभूव हुआ था। सः वह । एनम्-इस याज्ञवल्क्य से । ह स्पष्ट । पप्रच्छ-पूंछता भया कि । याज्ञवल्क्य-हे याज्ञवल्क्य ! । नु-क्या । खलु-निश्चय करके । त्वम्-तू । ना हम लोगों में । ब्रह्मिष्ठः-प्रति ब्रह्मिष्ट । असि- है। इति-ऐसा । + श्रुत्वा-तिरस्कार वाक्य को सुनकर । सः हर वह पूज्य याज्ञवल्क्य । उवाच-कहता भया कि । वयम्=मैं । ब्रह्मिष्ठायब्रह्मवेत्ताओं को । नमः नमस्कार । कुर्मः करता हूँ। वयम्-मैं । एव-केवल । गोकामाः स्मः गौत्रा की कामना । वाला हूं। इति-तव । तम्-उस याज्ञवल्क्य से। ततः एवम् .
