कालिदास।]
स स्वस्यजिनसेनापि विधाय परमं गुरुम् ।
सद्धम्म द्योतयंस्तस्थौ पित्यापलयन्प्रजाः ॥ ४ ॥
कालिदासाहयः कश्चित्कविः छत्या महौजसा।
- मेघदूतामिधं काव्यं धाश्यन्गणशो नृपान् ॥ ५॥
अमोघषर्पराजस्य सभामेत्य मदोद्धरः।
विदुषोऽवगणय्यैप मभुमश्रावयतिम् ॥ ६॥
तदा विनयसेनस्य सतीर्यस्योपरोधतः ।
तद्विद्याकतिच्युत्यै सन्मागोदरतये परम् ॥ ७ ॥
जिनसेनमुनीशानस्त्रविद्याधीश्वरामणीः ।
विछत्यप्रयतप्रन्यम्पन्धभुतिमात्रतः
एकसन्धित्यतत्सर्वगृहीत्या पचमर्थतः ।
मुमृद्विद्वत्समामध्ये मोचे परिहसमिति
पुरातनकृतिस्तेयारकाम्यं रम्यमदितम् ।
उच्च ज्या सोऽमपीदुएः पढताररतिरस्ति चेत् ॥ १० ॥
परागतरे सुस्ति यासराटकमात्रयः।
आनाट्य पाचयिष्यामीत्ययोचपमिकुवर ११.
इत्येतदयालोपय सभापतिपुरोगमाः।
सपास्त्यिति माध्यस्थ्याममय यदिरे मिया १२,
धीमत्याहिंदीयस्य कयामाभिल्य सोउतनोन्।
श्रीपाश्यांम्युश्य काव्यं तत्परायांदियटितम् ॥१३
सनिश्यि काम्यं पायपिग्या समसहि।
