पृष्ठ:भ्रमरगीत-सार.djvu/२०७

विकिस्रोत से
यह पृष्ठ प्रमाणित है।
भ्रमरगीत-सार
१३०
 

वै नवतनु मानिनि गृह-बासी, ये निसिदिवस रहत जलजातन।
ये षटपद, वै द्विपद चतुर्भुज, इनमें नाहिं भेद कोउ भाँतन॥
स्वारथ-निपुन सर्बरस भोगी जनि पतियाहु बिरह दुख-दातन[१]
वै माधव, ये मधुप, सूर सुनि, इन दोउन कोऊ घटि घाट[२] ना॥३३३॥


राग सारंग

हरि सों कहियो, हो, जैसे गोकुल आवैं।
दिन दस रहे सो भली कीन्ही, अब जनि गहरु[३] लगावैं॥
नाहिंन कछू सुहात तुमहिं बिनु, कानन भवन न भावैं।
देखे जात आपनी आँखिन्ह हम कहि कहा जनावैं?
बाल बिलख, मुख गउ न चरति तृन, बछरा पीवत पय नहिं धावैं।
सूर स्याम बिनु रटति रैनिदिन, मिलेहि भले सचु[४] पावैं॥३३४॥


राग सोरठ

सखी री! मथुरा में द्वै हँस।
एक अक्रूर और ये ऊधो, जानत नीके गंस[५]
ये दोउ छीर नीर पहिचानत, इनहि बधायों कंस।
इनके कुल ऐसी चलि आई, सदा उजागर बंस॥
अजहूं कृपा करौ मधुबन पर जानि आपनो अंस।
सूर सुयोग सिखावत अबलन्ह, सुनत होय मनभ्रंस[६]॥३३५॥


राग सारंग

बारक कान्ह करौ किन फेरो?
दरसन दै मधुबन को सिधारो, सुख इतनो बहुतेरो॥


  1. दुख दातन=दुःख देनेवाले।
  2. घटि घाट=घटकर।
  3. गहरु=देर।
  4. सचु=सुख।
  5. गंस=मन की गाँठ, कुटिलता।
  6. मनभ्रंस=चित विक्षेप, व्याकुलता।